Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Ομολογία (μιας ισοβίτισσας) - Βάλια Καραμάνου



Ναι . Είμαι γυναίκα σκοτεινή . Ψάχνω να βρω την ευτυχία και όταν τη βρω ξεσηκώνομαι να δω αν μπορώ να την ξαναχάσω .

Ακόμα βλέπω τα γλυκά σου μάτια , πελώρια να με κοιτούν ξαφνιασμένα αγάπη μου! Ήσουν ακριβοθώρητος τότε και μόνη εγώ έγινα η εκλεκτή σου . Έλξη ή μοίρα; Διαβολικές δυνάμεις που περιπαίζουν τους ανθρώπους ;

        Αγαπηθήκαμε τρελά , ολοκληρωτικά. Ήμουν ερωτευμένη τόσο που έκλαιγα . Η ερμητικά κλεισμένη καρδιά μου άνοιγε ξανά…

        Ναι , σ’ αγαπούσα. ¨Ήσουν όμορφος  , νέος με πελώρια μάτια όλο αποφασιστικότητα . Με τύλιγε η αγάπη σου ζεστά και σταθερά , με τύλιγε το ερωτικό αγκάλιασμά σου , έπεφτα από γκρεμούς και πάλι ανέβαινα στ’ αστέρια. Πέθαινα και ανασταινόμουν …

        Σ’ αγαπούσα ακόμα και όταν έγινες δεσποτικός μαζί μου , όταν στο μυαλό σου μπήκε σκοτάδι… Κλείστηκες στην φυλακή σου σαν ζηλιάρικο παιδί. Μισούσες τον εαυτό σου , μισούσες και μένα , αλλά δεν μπορούσες να το ξεπεράσεις , ούτε να το αφήσεις να σε κυριεύσει .

        Έτσι , σε σιγότρωγε το σκουλήκι της αμφιβολίας μέσα σου ύπουλα. Με μισούσες , με αγαπούσες παράφορα… Μέσα σου πέθαινες καλέ μου , έλιωνες κάθε μέρα από τον δαίμονα που σε είχε κυριεύσει .

        Έτσι κι εγώ , από αγάπη σε έσωσα. Από αγάπη σε κοίταζα όπως κοιμόσουν άγγελε μου και σου έλιωσα το κεφάλι με τον λοστό που είχα βρει στην αποθήκη… Έπεσες γλυκά , όπως άλλοτε, στα χέρια μου πληγωμένε μου άγγελε. Σε κράτησε γλυκά , σε φίλησα στο ματωμένο στόμα , σε κάθε εκατοστό του κορμιού σου , που ήταν και δικό μου κορμί. Ήθελα να το έχω δικό μου για πάντα. Τι να έκανα; Το έκοψα σε πολλά κομμάτια και το φύλαξα σε μέρος ιερό…

        Ω, ήταν δύσκολο πολύ. Βουτηγμένη στο αίμα και στα δάκρυα έκοβα – έκοβα ως το τελευταίο δάχτυλο , ως το τελευταίο αυτί. Έκλαψα πολύ άγγελε μου κρατώντας τα μέλη –φυλαχτά σου στην αγκαλιά μου.  Ήταν η «θεία κοινωνία» , συγχώρεση για ό,τι έκανα. Ήταν ο γάμος μας , η ένωσή μας.

        Είμαι αθώα , δεν έκανα έγκλημα. Σε έσωσα αγάπη μου και σώθηκα και γω μαζί σου…

Σ’ αγαπώ

Με περιφρονώ                   

Καληνύχτα….



Από τη συλλογή Διηγημάτων της Βάλιας Καραμάνου "Το Πηγάδι", εκδόσεις Γαβριηλίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.