Είναι η ώρα που με πιάνει
και κανένας δεν με φτάνει
που αρχίζω και ξεδίνω
μόνος περπατώ και φθίνω.

Είναι η ώρα που με πιάνει
και ο νους με ανταμείβει,
που ωραίες ιδέες συλλαμβάνει
και γραπτώς της μεταδίδει.

Περπατώ λοξά και βλέπω
κ' εντυπώνω με αισθήσεις,
είναι η ώρα που με ανταμείβει
και σταματάει τις συγχύσεις.

Είναι η ώρα που αρχίζω
και μ' επίγνωση τους κόμπους αφοπλίζω,
είναι η ώρα που ματώνω
μόνος σκέπτομαι και λειώνω.

Είναι η ώρα που αρχίζω
και μ' επίγνωση τους κόμπους λύνω,
που το σώμα χαλαρώνω,
ευδαιμονίας έγερση βιώνω.