Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

Μοναξιά, Πέτρος Λυγίζος






Τυλίγομαι και απόψε στο κρησφύγετο μου 
Έξω βρέχει κι η μνήμη μου 
έχει τη μουσική που χρειάζεται.
Κάτω απ' το ξύλινο ταβάνι των προγόνων μου,
ανάμεσα σε σκισμένα λευκά χαρτιά ,
κρατώντας σφιχτά τη πέννα που δε μου χάρισες ποτέ,
σχεδιάζω σωσίβια λέμβο με αρχαίους κωπηλάτες
μιαν ανεμόσκαλα με θέα τον ουρανό 
και-για φαντάσου -έναν άνθρωπο να με κρατά ... 




πηγή ( από τη ποιητική συλλογή " Η αφηρημένη ταχύτητα της ζωής", εκδόσεις το ανώνυμο βιβλίο ,Απρίλιος 2015)

20 σχόλια:

  1. Πολύ ενδιαφέρον το Blog.Περιμένουμε καινούργιες αναρτήσεις.Σας στέλνω και εγώ blog σύγχρονης ελληνικής ποίησης που νομίζω θα το βρείτε αρκετά σημαντικό για την εποχή της ποίησης του σήμερα.Λένα Κάραλλη.
    http://ecstaticpoetrysemeli.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παρακαλώ όπως μου αποστελλετε τις αναρτήσεις σας στο email μου.Ευχαριστω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.